GARDEROBA

Beogradsko jutro 1944. godine. Njemački vojnici pregledaju dokumente prolaznika. Zaustavljaju pedesetogodišnjeg muškarca, par trenutaka zagledaju njegove papire i potom ga puštaju. Vojnici su mladi i nikada nisu bili u teatru, pa možda upravo zbog toga na čovjeku kojeg su upravo pustili ne prepoznaju šešir iz pozorišnog fundusa, lažnu bradu, kostim posuđen od jednog engleskog dramskog junaka i falsifikovane dokumente. Čovjek polako korača dalje, a godinu kasnije odbacuje svoje lažno lice. Ponovo se zove Hugo Klajn, u ličnoj karti mu piše i tačan datum rođenja (30. septembar 1894., Vukovar), Freudov je učenik… i reditelj. Napisao je knjigu “Osnovni problemi režije”, prevodio Shakespearea i, naravno, Freuda. Nakon rata režirao je u Beogradu, Nišu, Banja Luci, Sarajevu, Mostaru… Godine 1994., moj prijatelj,prevodilac, sa familijom biva protjeran sa zapadne obale Neretve.
Zahvaljujući poznaniku, penzionisanom glumcu, smještaj pronalazi u ruševnom mostarskom pozorištu. U najlonskim kesama koje su mu dopustili da ponese iz svog stana, ima samo par čarapa, dvije knjige, diplomu i tri kutije dječije hrane. Kraj rata dočekuju obučeni u kostime pronađene u glumačkoj garderobi. On je u hlačama Leona Glembaja, supruga nosi bijelu košulju gospođe Ministarke, a četvorogodišnja djevojčica se smije u haljinici Hasanagine bezimene kćerke.